La Carcance. [RPG]

[QuantumPhysica]

"Hee! Deed de academie weer vervelend?" vroeg Alcindo.
"Ja dus; zo'n kluns slaagde er niet in om mijn benen te tekenen, en echt, een tekening van mij met olifantspoten is er echt over, dus bleef ik daar maar een uurtje liggen." Ik lachte. "Ik heb hem gezegd dat hij zich beter kan specialiseren in portretten..."
Rosalina omhelsde me. "Godzijdank! Ik was al bang dat IK  de hele weg moest rijden!!" ze grijnsde en was de welsprekendheid zelve... Ze is echt een geweldig mens; ze is altijd zo eerlijk; als ze vriendelijk is weet ik dat ze het meent en dat mag ik. ik kletste vrolijk mee.
"Ik zou dit voor geen geld willen missen! desnoods was ik hier vermomd als Venus van Milo komen aandraven. Is iedereen er al?" Ik keek rond me en zag bijna iedereen, behalve Lola. Waar zat die nu weer?

[Becca.]

Nadat ik uitgedanst was merkte ik pas op dat Tikita gearriveerd was.
"Ooh, hoi Tiktak. Sorry, ik heb je wel ergens horen roepen volgens mij.. Niet doorgedrongen ofzo."
Ik glimlachte naar haar terwijl zij met Rosalina aan het praten was.
Die twee waren ongetwijfeld de knapsten van de groep. Ik grijnsde bij het idee dat Tiktak als Venus aan was komen schreden.
Ik zei er maar verstandig genoeg niets over. Ik keek een beetje om me heen en streek mijn spijkerrokje glad.
Vanavond zouden we onder de sterren slapen. Hoopte ik dan.

Ik keek hoe laat het was. "Op zich kunnen we natuurlijk ook gewoon langs Lola's huis rijden.."
Mijn ogen bewogen zich naar het einde van de straat.. En ware het niet zo dat ik net een bekend persoon zag verschijnen?

[Kelly.]

'Shit shit shit!' Ik was al veel te laat, maar ik ben altijd bang dat ik iets vergeet. Ik pak mn tas en geef mn ouders een knuffel. 'Nou schat, sms en bel asjeblieft en doe voorzichtig!' Mn moeder, altijd zo bezorgd als wat en mn vader? Die speelde weer de gevoelloze man die je nooit kon raken. 'Ik weet heus wel dat het je iets doet pa, verberg het maar niet!' Na uitgebreid afscheid van mn ouders rende ik de straat uit, totdat ik mn moeder hoorde roepen. 'LOLAAA!' Ik wist het al, ik was mn mobiel vergeten...
Nu had ik echt alles, ik rende weer de straat uit, naar de plek waar we afgesproken hadden...

Nog nooit in mn leven heb ik zo hard gerend, en zo lang... Ik was bekaf. Toen zag ik hem, de cabrio, die mooie waar we met zn allen voor gespaard hebben. Het gaat nu echt beginnen... Dan ren ik keihard naar de cabrio. 'JOEHOEEEEE! IK BEN ER, SORRY SORRY SORRY DAT IK ZOOOOO LAAT BEN!' Ik roep het al aan het begin van de straat, vandaar dat ik zo schreeuw. Eindelijk ben ik bij de cabrio, zet mn koffer neer en..... val over mn eigen voet. Fijn. Geweldig begin... Ik proest het uit en sta weer op. 'Haallloooo! Sorry, ik was echt vanalles vergeten! Maar ik ben er nu en dat is het belangrijkst. Ik kijk nog even op mn telefoon en zie dat ik een smsje heb, het is van Alcindo. Ik sms terug zonder dat hij het ziet 'Sorry kan niet meer mee, de cabrio zit vol zo te zien...' Ik omhels Alcindo, hij is altijd al als een broer voor me geweest. Dit wordt de beste tijd van mn leven!

[Nanzzy-chan]

Eindelijk waren TikTak en Lola er dan ook. Ik dook op Lola af, en omhelsde haar stevig. "Hee meissie, waar bleef je nou? We waren bijna zonder je vertrokken," zei ik grijnzend. "Wat zie je er weer leuk uit." Ik voelde me nog steeds geweldig, en vroeg me af of ik het misschien de hele trip zo vol zou kunnen houden. Dat zou perfect zijn. Inmiddels was ik wel wat rustiger geworden.

Ik richtte me weer op de radio, waar inmiddels het volgende liedje draaide. Ik glimlachte om de tekst, terwijl ik me besefte hoe blij ik was met mijn vrienden. Bij hun kon ik echt het meeste mezelf zijn, ik zou ze voor geen goud willen missen. We'll be strong forever, cause we belong together... En zo was het ook. Breed grijnzend draaide ik me om. "Hé, schatten, drop jullie spullen in de achterbank, en schiet eens effe op," blèrde ik gekscherend. "Als TikTak of Roos niet snel hier komt, rijd ik zelf wel." Vervolgens sprong ik toch maar weer uit de auto, want ik wist dat ze me dat nooit zouden laten doen, en dat vond ik ook wel oké. Ik wist dat ik op ze kon vertrouwen. Glimlachend keek ik naar het levendige kabaal om me heen. Wat een stel...

[QuantumPhysica]

"Ooh, hoi Tiktak. Sorry, ik heb je wel ergens horen roepen volgens mij.. Niet doorgedrongen ofzo." Aye lachte. Ik lachte vrolijk terug.
"Geen erg... Mooi kapsel, trouwens! Leuk kleurtje..." Ondertussen was Lola ook aangekomen, blijkbaar te laat omdat ze zo ontzettend veel vergeten was.
"Lola toch, ik wist niet dat jij zo'n sloddervos was!" grapte ik. Ash stond bij de auto, te roepen dat ze zelf wel zou rijden.Zo snel als ik kon rende ik naar haar toe en porde ik haar in haar zij.
"Ash, jij in een auto is gevaarlijker dan een sluipschutter in een tank! Ik zal het eerste stuk wel rijden!" Ik zwaaide naar Rosalina "Tenzij dat jij dat liever wil, natuurlijk!" Het was zo leuk dat ze er nu allemaal waren... Deze trip zou de reis van mijn leven worden, daar was ik nu al van overtuigd. Ik had speciaal voor de trip een geweldige jurk gekocht, zwart met witte strepen. Die kerel op de academie had het bijna jammer gevonden me uit te kleden...

[Becca.]

"Geen erg... Mooi kapsel, trouwens! Leuk kleurtje..." Merkte Tiktak glimlachend op.
Ik voelde mezelf warm worden van binnen. Het was altijd een goede boost als iemand je kapsel leuk vond. Je kreeg er immers meestal alleen gekscherende of aanvallende reacties op. Nouja, hier niet natuurlijk, dit waren mijn vrienden.
Maar toch, toch was het geweldig om het even te horen.

Ik lachte en sprong op de achterklep, terwijl ik mijn benen op de achterste zitplaatsen leg. Twee mensen moeten op deze manier zitten en mij leek dat toevallig nu net een heel geweldig idee. Ik wiebel een beetje met mijn tenen in mijn laarzen en vraag me af wie er voor en naast me komen zitten. Dan bedenk ik dat het allemaal ook eigenlijk niet zoveel uitmaakt, in een auto zit je toch met z'n allen dicht op elkaar. Mijn tas en dergelijke had ik al in de achterbak gedumpt. Alle tassen bij elkaar genomen paste het nèt in de bagageruimte. Het scheelde al meesterlijk dat er geen tenten meegenomen werden. Ik keek om me heen en zag dat de rest van de groep vrolijk verder babbelde. Ik besloot mijn vingers in mijn mond te stoppen en een halve seconde later klonk er een harde schelle fluit. Opslag was iedereen stil. "Zo." merkte ik op. "Volgens mij kunnen we gaan rijden."

[Nanzzy-chan]

Ik lachte wat om TikTak, die mijn rijkunsten duidelijk niet vertrouwde. Nou ja zeg, alsof ik zo'n gevaar was. Ik schrok op toen Aye hard en schel floot. "Zo, volgens mij kunnen we gaan rijden." Ik grijnsde, en dartelde in haar richting. "Ja, dat ben ik nou helemaal met je eens. Laat het ze maar eens weten, stelletje slome donders." Ik sprong op de achterklep naast Aye, dat was dus mooi mijn plekje. Lekker met m'n haren in de wind. "Hé darling, ik kom naast jou zitten. Vind je vast niet erg, hè? En anders heb je lekker pech," merkte ik gekscherend op, en trok nog maar eens aan haar haar. "Het is echt mooi, volgens mij heb ik nog nooit zo'n kleur gezien..." Toen draaide ik me met een overdreven gebaar en een veelbetekenende zucht om naar de anderen, die nog steeds naast de auto stonden. Ik zwaaide eens vrolijk naar wat mensen die langsliepen, en wierp ze een kushandje na. "Dag mensen, jullie zullen mijn verblijdende aanwezigheid een tijdje moeten missen, maar ik zal aan jullie denken! Ik hou van jullie! Ik hou van de héééle wereld!"

[Becca.]

Ik kijk Ash grijnzend aan als ze het ene moment nog aan mijn haren trekt en het andere moment uitbundig de wereld uitzwaait. Dat was nu typisch Ash. Er ging een zachte tinteling door mijn lijf. We zouden gaan vertrekken.

Ik dacht na over de examens terwijl iedereen instapte.
We hadden ze net achter de rug, en iedereen was al weer bezig met andere dingen. Zoals bijvoorbeeld Tiktak, die druk bezig was met grieks model staan, haha. Toch was ik zelf wel zenuwachtig voor de uitslag. Roos en Alcindo zouden vast cum laude slagen. En de rest was vast ook zo over. Maar van mezelf twijfelde ik nog wel. Ik had altijd moeite met leren. De afgelopen tijd was vol stress geweest. Ik had geprobeerd elk boek twee keer door te werken. Hier had ik echter veel te weinig tijd voor.
De zenuwen begonnen alweer op te spelen als ik dacht aan het feit dat ik er nu niets meer aan kon doen. Het was gewoon wachten op het beslissende telefoontje. Ik probeerde er maar niet aan te denken. Ik ging nu weg om er aan te ontkomen. Ik zou heel veel lol hebben en we zouden perfect op tijd terug zijn voor het belletje.
Ik streek mijn spijkerrok weer glad, het was meer een zenuwtrekje aan mijn kleding te prutsen dan dat het nodig was.
Come 'an, dudes.. Murmelde ik in mijn hoofd. Ik wil weg weg weg weg. Reageer nu eens.

[Kelly.]

Ik ging op de achterbank zitten. 'Ash, je houdt wel je schoenen aan he? Je voeten zitten nu wel gevaarlijk dichtbij m'n neus!' Ik wist wel dat Ash hiertegen kon, als iemand mijn 'poging tot' grapjes leuk vond, was Ash het wel. Ash was een schat, alleen wist ze dat zelf soms niet, ze was het wel. Tussen de drukte van de meiden valt Alcindo me op, wat is hij rustig? 'Alcindo? Ben je er nog? Joehoeee!' Ik klop op het plaatsje naast me, een gebaar dat hij daar mag gaan zitten. 'Vind je het geen eer? Je mag zomaar naast me zitten!' Weer een 'poging tot' grapje. 'Oja, voordat ik het vergeet: ik heb een nogal vroege traktatie, maar anders bederft het.' Uit mn handtas haal ik 2 schaaltjes, verpakt in zilverfolie. 'Ik zal maar niet zeggen wie ze gemaakt heeft, dan lusten jullie ze vast niet meer! Haha, nee het zijn zelfgemaakte hapjes. En eigenlijk wou ik champagne meenemen, maarja, omdat er mensen moeten rijden heb ik maar kinderchampagne gekocht. Ben ik niet geweldig?' Ik haal een fles kinderchampagne tevoorschijn en een paar plastic bekertjes. De schaaltjes geef ik aan Aye en Ash en ik schenk 'champagne' in voor de groep. 'Op een geweldige tijd en op ons, dat we altijd bij elkaar mogen blijven!' 

[Nanzzy-chan]

Om Lola terug te plagen, duwde ik mijn heftig glitterende schoenen onder haar neus. "Wat denk jij nou, dat ik deze baby's ooit nog uitdoe? Ik denk dat ik maar met ze ga trouwen," besliste ik met een uiterst serieus gezicht. Ik nam de hapjes van Lola over, en klinkte haar glas, nou ja, plastic bekertje. Toen sloeg ik een arm om Aye heen, die ineens weer een beetje stilletjes was naast me. Ik kon merken dat ze zenuwachtig was, en dat begreep ik ook wel. Mij kon het geen moer schelen, al had ik bijna niks gedaan ter voorbereiding van de examens, maar Aye was er zo druk mee geweest. Ik dacht weer even terug aan mijn ouders...

"Luister meid, als je niet slaagt, maakt niets uit. Dan ga je gewoon lekker de wereld rondtrekken met een gitaartje ofzo. Zo deden wij dat vroeger ook. Of je zoekt gewoon een leuke jongen met een goede baan, dan zit je ook wel goed."

Een leuke jongen met een goede baan. Ja, dat zouden mijn ouders wel willen. Dat ik gewoon een normale, volwassen vrouw zou worden, met een normaal gezin. Ik voelde een donkere schaduw over mijn humeur trekken bij de gedachte aan thuis, maar ik duwde het gevoel snel weer aan de kant. Nu was de tijd voor lol, en ook vooral tijd om iedereen nóg maar eens te herinneren dat we nu toch echt konden vertrekken.

[Suki]

Opeens ontvang ik een smsje van Lola. Meteen valt het beklemmende gevoel van mijn hart.
Sorry kan niet meer mee, de cabrio zit vol zo te zien...
Verbaasd bekijk ik het smsje. Maar tegelijkertijd word ik door Lola omhelsd. "Gelukkig, je bent er ook!" reageer ik opgelucht en knuffel haar terug. Glimlachend bekeek ik het tafareel voor me. Lola word bijna direct begroet en weer opgenomen in het groepje. Iedereen was vrolijk en behoorlijk uitbundig. We staken elkaar aan in onze uitbundigheid. Ik merkte vaag dat de spullen werden ingeladen, wat maar net paste gelukkig. Daar had ik me al zorgen om gemaakt, al had ik desnoods met mn tas de hele reis op schoot gezeten. En iedereen maakte aanstalte om de auto in te gaan.

Opeens spreekt Lola me aan en brengt me weer een beetje op aarde. "Alcindo? Ben je er nog? Joehoeee" zegt ze lachend en gebaart dat ik naast haar mag zitten. "Vind je het geen eer? Je mag zomaar naast me zitten!" grapt ze en ik grinnik daarop. Meteen gaat ze verder over een traktatie en deelt prompt hapjes uit en kinderchampagne. Ik glimlach, wat lief. "Proost!" mompel ik mee met de rest.

"Dus... waarheen?" riep ik richting chauffeur.

[nina]

Ik was er met mijn gedachten niet bij... Terwijl ik vooruit staarde en tegen de auto aanleunde dacht ik aan de komende tijd. Aan de geweldige tijd die wij zouden gaan beleven.
De wind aaide mijn gezicht en ik lande met mijn voeten weer op de grond toen een schelle fluit van Aye weerklonk.
Lang leve Aye, dan is er nog iemand die zorgt dat we hier niet voor eeuwig blijven staan...
Ik glimlachte tot ik me vaag herinnerde dat Tiktak me had gevraagd of zij mocht rijden, ze keek me nogsteeds vragend aan, hoe lang zou ze daar gestaan hebben zonder antwoord te krijgen? Zou ze mijn naam hebben gezegd?...
Nee.
Vast niet, ze kende me. Ze hoefde niet te zeuren, ze hoefde enkel te wachten, totdat ik weer zou landen.
Ik knikte. "Ja hoor, rij jij maar eerst".

Ik pakte mijn handtas en Sprong elegant de auto in. "Let's go!"

[Suki]

Met een zucht vouwde ik mijn armen achter mijn hoofd en leunde achterover. Dit was hemels. Ondertussen waren we aan het rijden, op naar het avontuur? Het leek alsof er een stilte voor de storm in de lucht hing. De radio stond aan, maar de sfeer was er net niet. Sommigen waren wat aan het klooien met elkaar, maar daar bleef het bij. Dat spannende gevoel van voordat we gingen rijden was langzaam aan weggezakt. Toch voelde ik me aardig rustig. Iedereen was immers aangekomen en we zaten dan uiteindelijk met z'n allen in de auto. Misschien moesten we gewoon even rusten.

Met een KNAL werd ik wakker, letterlijk en figuurlijk. De adrenaline scheen mijn lijf in zijn greep te hebben en eerst nam ik iedereen in me op. Toen ik zag dat iedereen gezond en wel in de auto zat ontspande ik iet wat. "Wat was dat?" fluisterde ik terwijl er opeens weer een knal klonk en iedereen geschrokken om zich heen keek.

"STOP IN NAAM VAN CONVIVIUM!" Weerklonk opeens een mannenstem. Terwijl we rustig stopte keek iedereen achterdochtig om zich heen, tot diezelfde mannenstem opeens lachde alsof zijn leven ervan afhing. "Hahahaha. Sorry mensen, maar dat was dus genialiteit. Calm down and welcome to Convivium." zei de stem, terwijl er een jongen uit de bosjes stapte met een megafoon in zijn hand. "Grapje, mensen. Don't worry, be happy. En kom lekker meefeesten joh." Terwijl achter ons andere feestgangers kwamen aanlopen liep de jongen met een grijns rechtdoor. "neem een biertje, have fun. En nogmaals, welkom bij het grootste FEEST ever!". Toen ik een stukje rechtdoor liep hoorde ik vaag muziek.

[Nanzzy-chan]

Uiteindelijk waren we dan toch op weg! Ik genoot van de wind door mijn haren, terwijl het landschap aan de cabrio voorbijvloog. Dit was pas leven! Ik kletste een beetje met Aye, maar viel al snel stil om een beetje de omgeving in me op te nemen. De natuur was toch iets bijzonders, zo groot en sterk en onveranderlijk, en toch ook kwetsbaar. Misschien herkende ik mezelf er wel een beetje in. Of misschien dacht ik er gewoon te diep over na.

Toen we in de buurt van een soort bos of groot park kwamen, werden we ineens opgeschrikt door een harde knal. Op het moment dat ik een jongen hoorde schreeuwen, was mijn interesse gewekt. What was going on here? Nadat Alcindo was uitgestapt, besloot ik dat ik niet kon achterblijven; snel sprong ik van de achterklep af en rende naar de jongen met de megafoon toe. "Hey there! Jullie hebben vast ook wel iets sterkers dan dat slootwater toch? Of frisdrank, dat is ook goed. Hoe heet jij? Ik ben Ash, leuk je te ontmoeten. Nou, ik ga effe iets te bikken opduikelen. Hey guys," riep ik naar de anderen die nog in de auto zaten, "kom ook hierheen! Effe pauze is goed na al dat rijden, en ze hebben hier een berg lekkere dingen!" Ik lachte nog even naar de jongen met de megafoon, en ging toen op zoek naar iets te drinken. Altijd leuk, nieuwe mensen ontmoeten; en vooral als het op een feest is!

[Becca.]

De megafoon had me opgeschrokken uit mijn gedachtenwereld. Ik keek peinzend naar Alcindo en Ash, die al vrolijk op weg waren naar het nest van Convivium. Ik fronste mijn voorhoofd. Vonden zij het dan niet vreemd? Ik bedoel, persoonlijk vind ik het niet normaal dat een wagen zomaar aangehouden wordt door een stel feestgangers, en men dan ook nog eens uitstapt om doodleuk mee te gaan feesten. Wie zegt dat wij geen doel hadden om naar toe te rijden?
Ik zucht. Ach, hiervoor zijn we op reis gegaan, niet? Onverwachte dingen, onverwachte kansen.
Daarbij, ben ik niet de festivalganger van het stel? Wat doe ik moeilijk? Ik ga naar 8 festivals per jaar en dan kan ik een onverwacht feestje niet aan? Shit man.
Ik leg mijn hand op Tiktak haar schouder. "Parkeer de auto maar, we houden ze toch niet tegen. Trouwens, hou jij niet toevallig mega van dansen? Kom op dan!"