Alia leek te schrikken van de vraag die ik stelde, alsof ze even had staan dromen. Ik vroeg me af of ze echt het dromers-type is, dat we dat nog duidelijk zouden merken. Intussen reageerde het meisje met het ROZE haar met een glimlach. "Ik ben Kaylin, ja, lijkt me leuk!" Alia sprak intussen ook iets uit als 'Oh, jij en Kaylin en ik op een kamer samen? Lijkt me leuk!' of in die trant. Hoe dan ook, het leek bevestigd dat we met zijn drieën opgescheept zouden zitten. Ik was benieuwd wat ik me nu in het schuitje had getrokken, aangezien het andere types waren dan ik gewend was om mee om te gaan.
Kaylin dus. Bijzondere naam, passend bij een bijzonder meisje. Ik kon mijn ogen niet verbieden steeds weer even naar haar te kijken. Dit lag
zó buiten mijn belevingswereld, dat ik bijna het gevoel had dat zij als persoon heel andere gezichtsuitdrukkingen en reacties zou hebben dan normaal. Het haar, de zwartomrande ogen en de piercings, ze was voor mij net een pop. Niet als in tuttig, maar meer dat ik me niet kan voorstellen dat er een echt zieltje in zit, die gekozen heeft dit zo te doen. Ik vond haar schattig. Adorable. Maar vreemd. Anders.
Ik wilde net vragen waarom we nog bleven staan, toen de deur openging. Er stond een bevuilde jongeman voor ons en ik trok een wenkbrauw op. Waar kwam die nu weer vandaan? Niet dat hij er uit zag alsof hij hier hoorde. Sommige mensen van de groep glimlachten naar hem, Jaimzz
himself groette hem en Kaylin stelde zich voor. Ik stond in dubio. Ik had de neiging hem te vragen wat hij hier deed, maar ik wilde niet als een bitch overkomen. Ik bedoel, als rijkeluisdochter heb je al snel die sticker op je en kom er maar weer eens vanaf. Ik wilde juist goed in het leven staan en goed doen, waarom ben je anders op de wereld? Wow, komen er even levensvragen langs, hoor.
Anyway, daarvoor was ik hier. Mijzelf en het nut van mijn bestaan leren kennen. Men zegt dat reizen je daarbij kan helpen en ik had toch genoeg geld om het even te proberen. Hoe dan ook, ik zuchtte maar. "Ach jaaa."
Wow, de groep jongeren was
echt een groep jongeren. Ik zag in de verte een man in pak door een deur verdwijnen, die zal ze wel net toegesproken hebben. Een jongeman in pak knikte 'Hallo' naar me en naast hem stond een meisje met twee rode vlechten en een glimlach om voor te smelten. Toen sprak er een meisje: "Hoi, ik ben Kaylin". Ze keek me met twee grote panda-ogen aan en ik moest onwillekeurig glimlachen. Dit was een reisgroep, die net bijeen gekomen was in hun resort. Ze kenden elkaar waarschijnlijk nog nauwelijks. Ik had vaak van dit soort groepen gezien, genoeg om de fasen te herkennen. Waarschijnlijk dachten ze of dat ik ook nog bij de groep zou horen, of ... ik schraapte mijn keel. "Zeu, dames en heren. Mijn naam is Colin en ik ben de conciërge in dit huis. Voor alle vragen over Thailand, over je eten of reisproducten kunt u bij mij zijn. Ik wens u een prettig en leerzaam verblijf en ... hebben we hier ook een zwembad?" Ik keek ze lachend aan. Ik vroeg me af of ze het zouden slikken of niet. Daaraan zou ik ook een beetje kunnen zien wat voor soort groep dit is.
Het meisje met de zonnebril op zuchtte. "Ach jaaa." Ze klonk verveeld en aan haar uiterlijk te zien was ze een rijkeluiskindje.
Oh well, zulke mensen heb je er altijd tussen zitten. Binnen een week zijn die alweer terug naar papa. Niet dat ik over haar wilde oordelen, wie weet was het absoluut een leuk mens. Als er iets was, dat ik geleerd had afgelopen jaren, is het wel dat oordelen totaal niets helpt. Je merkt vanzelf hoe mensen zijn en hoe ze zich gedragen. Als je afwacht hoe mensen echt in elkaar zitten, zonder dat je eerst zelf besluit hoe ze zijn, maak je de mooiste dingen mee op de meest onverwachte momenten. Ik knipoogde naar de dames en knikte naar de heren. Ik was benieuwd wat er achter deze harten schuilging. Als ik dat al mocht ontdekken voor ik er uit gesmeten zou worden...