American High School. [RPG]

[Becca.]

Naam van de RPG:
American High School.
Waar gaat de RPG over?
Vele jongeren komen van alle landen van de wereld naar een bepaalde High School in de VS. Hier ontmoeten ze vriend en vijand.
Leeftijd:  15-19
Wezens of mensen: Mensen
Hoeveel deelnemers:-

Deelnemers:
Aibu Sana - Becca.
Jair Johnstone - Suki
Lilianna Flos - Suki
Dasha Ivanov - .eiffuoC
Candace Kingston - Nanzzy-chan
Rowdy Ó Donnell - Nanzzy-chan
Arnold Schrödinger - Novum Nomen
Mitsuko Watanabe - QuantumPhysica

[Becca.]

De wagen stopte voor het grote gebouw. Daar was het dan. De school waar ik de komende jaren zou vertoeven.
Ik zuchtte en klikte de deur open. Met een grommend geluid reed de taxi weg.
Nu was ik alleen. Goed, eerst maar eens naar binnen, dan keek ik daarna wel verder.
Binnengekomen dramden er hele volken langs me heen. Al die mensen, het voelde wel alsof iedereen naar me keek. Of juist niet, dat ze me negeerden. Zou ik hier ooit wennen?
Al snel zag ik een bordje hangen; ik werd geacht te wachten in de aula. Gelukkig was die niet moeilijk te vinden, een kwestie van rechtdoor lopen. Toch nog één blijk van orde en logica in deze chaos. Ik rolde met m'n ogen.
"Hee, troela, nieuw hier?" grijnsde een lange jongen. Ik deinsde wat achteruit, hem nauwkeurig inschattend. Maar hij werd al afgeleid door een ander en al snel was ook deze dude verdwenen in de massa.
Toen ging de bel, een hard kaal geluid. Het irriteerde me. De gangen stroomden in mum van tijd leeg en ik was blij in de aula te zijn beland. Ik frunnikte aan de gele ketting die om mijn hals hing.
Nu was het een kwestie van wachten op mijn toekomstige klasgenoten..

[Nanzzy-chan]

Het schoolgebouw kwam in zicht. Mooizo, dat betekende afscheid van mijn ouders. Ze waren aardig, maar van het soort dat je kan missen als kiespijn. Na de nodige tranen van mijn moeder, kon ik eindelijk de parkeerplaats af. En nou maar hopen dat niemand dat afscheid heeft gezien.
Goed. Hoofd omhoog, hier gaan we dan. Je kunt dit, Candace. Zelfverzekerd dook ik de mensenmassa in. Van alle kanten voelde ik de blikken; logisch natuurlijk, je komt niet vaak mensen zoals ik tegen. Terwijl ik richting de aula liep, scande ik mijn medescholieren. Het zou simpel worden om hier weer mijn plek te veroveren. Ik glimlachte naar een jongen die eruit zag alsof hij in de hogere klassen zat, bij de populaire kliek. Zo simpel.
Met een klap vloog de deur van de aula open; ik bleef even staan voor het dramatische effect. Nou ja, ik was tenminste niet de eerste; dat maakt ook zo'n slechte indruk. Terwijl ik naar een stoel ergens achterin liep, bekeek ik het meisje dat er al zat. Like, Oh-Em-Gee, wat was ze? Een hippie of zoiets? Zó simpel.

[Suki]

Fluitend gooide ik de kofferbak van onze auto open. Mijn vader kwam relaxed uit de bestuurdersstoel en zette zijn zonnenbril op zijn hoofd. Met gemak trok ik mijn weekendtas eruit. Meeste zal ik hier wel kopen. Mn pa zag er goed uit voor zijn leeftijd en ik zag al wat Amerikaanse chickies vol lust naar hem staren. Soort van cougars in spe, alleen dan omgekeerd. Ik nam vlug afscheid van mn ouders, met de boodschap dat ik alle plezier moest benutten.

Rustig keek ik eens rond. Een pure Amerikaanse school, nice. Al snel begreep ik dat ik in de aula verwacht werd. Onderweg knikte ik met een goedkeurende glimlach naar een paar lekkere dingen. Ik duwde de deur met meer kracht open dan nodig was en zag al twee meiden zitten. Waarvan één erg interessant leek. Lachend liep ik naar het blonde meisje heen. "Hee."

[Becca.]

Met een klap vloog de auladeur open. Ik vloog van schrik overeind en keek het meisje in de deuropening in een ruk aan.
Blond, blauwe ogen, roze blouse.. Duidelijk. Half smalend keek ze me aan en liep toen hooghartig langs me heen. Met opgetrokken wenkbrauw keek ik haar na. Nou, die wilde alvast niets met me te maken hebben. Maar misschien ontdooide ze nog wel, wie zou het zeggen?
Voor ik ook maar verder kòn denken kwam er nog iemand binnen. Dit keer een jongeman. Weer blond, blauwe ogen. Geen roze blouse, dat kon ik hem nageven.
Hij liep linea recta op de blondine af. Misschien kende hij haar al wel. Misschien ook niet. Maar wat maakte mij dat uit? Er kwamen vast nog wel genoeg klasgenoten. Al stond in de brief dat het een klein klasje was.
Ik zuchtte en deed de witte dopjes van mijn iPod in mijn oren. Even keek ik nog naar het blonde tweetal, toen ging ik op in de muziek.

[Nanzzy-chan]

Toen de deuren van de aula openzwaaiden, keek ik vanuit mijn ooghoeken in die richting. Vooral niet teveel interesse tonen. Hmmm, een jongen, en cute ook. Ik schonk hem een glimlach, die meteen resultaat had; natuurlijk.

"Ook hallo." zei ik met een vette knipoog. "Ik ben Candace, Candace Kingston. Maar jij mag me wel Candy noemen." Ik zag dat het andere meisje naar muziek zat te luisteren. Die was natuurlijk hartstikke jaloers. Tot zover begon dit jaar geweldig, en ik had het gevoel dat het alleen maar beter zou worden.

[Suki]

Met een schuine glimlach luisterde ik naar Candy. She was hot. Zelfs haar glimlach straalde klasse uit. Ze zag er gelukkig verzorgd uit, beetje geplamuurd, maar dát waren zijn types. Zij was zo'n typisch geval van ergens binnenkomen en dan alle aandacht krijgen. Het andere meisje was ook wel oké, maar Candy zoog al mijn aandacht op.

"Okee." antwoordde ik en ik knipoogde. "Dus, Candy, al wat van de school gezien?" Ik draaide me even naar het muziekluisterende meisje om. Ze negeerde ons wel dúídelijk. Grinnikend gooide ik een propje papier naar haar toe, Candy even vergetend.

[.eiffuoC]

Onderweg naar een nieuw begin in een heel nieuw land. Ik ben benieuwd. Om de tijd de doden pak ik mijn handspiegeltje wat in mijn handtas zit en check ik mijn make-up nog eens. Vuurrood, de kleur van mijn lippenstift, die nog perfect zit. Snel werk ik ook even mijn mascara bij. Ja, ik zie er op en top uit. Behalve… Ik houd mijn pony omhoog en bekijk mijn lidteken. Het lijkt wel alsof het ieder jaar groter word. Afschuwelijk.
Bezig met de poging om de limousine uit te stappen, doe ik mijn RayBan zonnebril op omdat de zon in mijn ogen schijnt. Meteen kijken mensen om. Ik glimlach. Eigenlijk zet ik hem ook op om meer aanzien te krijgen. Ik hou ervan wanneer mensen arrogant kijken. Het egoïsme is een interessant onderwerp waar veel mensen over zouden kunnen discussiëren.

Ondanks mijn zelfverzekerde uitstraling, voel ik me toch klein in een school. Ik heb nooit op een echte school gezeten, dus misschien dat ik me daarom ook zo voel. Mijn kleinigheid werd er niet beter op toen in de aula had bereikt. Er waren niet erg veel mensen, ik zag alleen een Aziatisch uitziend meisje wat muziek aan het luisteren was, een meisje met blond haar en een jongen die erg geïnteresseerd was in het meisje met het blonde haar. Met een ietwat opgeheven hoofd om niet klein te lijken, liep ik door de aula en ging bij het Aziatisch meisje zitten. Ze lijkt me aardig, maar niet mijn soort typ. Ik ben benieuwd of ze me opmerkt. Gelukkig spreek ik perfect Nederlands, maar wel met een licht Russisch accent.

[Becca.]

Toch maar een postje.

Ik had nauwelijks opgemerkt dat er een meisje bij me aan tafel was komen zitten. Terwijl ik een hand door mijn haar haalde ademde ik rustig uit. Relax. Een mens, een meisje, dus dat zat wel goed. Ik bekeek haar even door mijn wimpers terwijl ik zachtjes op de muziek verder deinde. Hmm. Gestifte lippen, perfecte kleding, perfect haar. Een RayBan bril.. Een echte? Ik kon me herinneren dat mijn moeder er een gewild had. Alleen kon ze die niet betalen.
De reggaemuziek in mijn oren mengde zich met het truitje van het meisje. Dat trok mijn aandacht weer.
Vluchtig trok ik het dopje uit mijn rechteroor en glimlachte naar haar. "Aibu. Zit je in mijn klas?"

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

De fiets rammelde terwijl hij over de klinkers voortbewoog. Het was nauwelijks een fiets te noemen, het was dat hij nog vooruit kwam. Ik had een andere fiets moeten jatten, bij het station stonden er immers genoeg. Ach, deze was zonder slot, wel zo makkelijk. Ik grinnikte. Ik zou ook niet de moeite van een slot nemen als ik zo'n fiets had. Ik had vast de vorige eigenaar een dienst bewezen hem van deze roestbak te verlossen. Ze zouden me moeten voordragen voor de Nobelprijs. Ik gooide mijn hoofd in mijn nek en lachte hardop. Een man met zijn hondje schrok op. Ik zwaaide vrolijk terwijl hij me vol afschuw aankeek. Woops, daar verloor ik mijn spatbord. Nouja, daar was de school al. Wojo, wat was die inmens groot! Ik gooide de fiets tegen het hek en bleef met grote ogen kijken. Dat werd nog wat. Ik stopte een stuk kauwgom in mijn mond en blies een bel. Met mijn handen in mijn zakken huppelde ik het schoolplein over, de school in. Recht op de aula af.

"Hallo gepeupel!" Ik grijnsde de ruimte binnen en besloot niet te gaan zitten maar rond te lopen. Zo kon ik een beetje tegen iedereen aan rommelen. "Snoepje?" vroeg ik aan de dichtstbijzijnde: een meisje met een RayBan bril.

[Suki]

Zucht. Duidelijk geen reactie. Ach ja, genoeg amerikaanse chickies scheen 't. En natuurlijk Candy. "Dus. Vertel eens over je hobby's" zei ik tegen Candy en knipoogde. Opeens stormde een 'apart' meisje naar binnen. In plaats van te gaan zitten zoals de rest bleef ze rondlopen. Vreemd.

Ik trommelde onrustig met mijn vingers op mn knie. Ik was er vroeger dan ik had gedacht. Dat terwijl mn pa en ik nog even waren gestopt bij een léúk tentje. "Waar blíjft de rest? Ik blijf hier echt niet de hele dag zitten." mompelde ik en ik draaide met mn ogen.

[Nanzzy-chan]

Tot zover leek Jair me wel aardig, al was hij precies wat je van dat soort jongens zou verwachten. Het type dat propjes gooide, en waarschijnlijk het geestelijk niveau van een 10-jarige had. Net toen ik weer uitgebreid wou gaan vertellen over hoe interessant mijn geweldige leven wel niet is, kwam er een nieuw meisje binnen. Zag er duur uit. Om de één of andere reden besloot ze bij de hippie te gaan zitten. Maakt niet uit. Een beetje netwerken, dan haal ik haar zo naar mijn kliek toe.

Ik draaide me weer naar Jair toe om nog een beetje met hem te flirten, maar op dat moment kwam er weer iemand binnen. Oh great, die was nog weirder dan die hippie. Duidelijk een punk or whatever. En ze had veel te veel zelfvertrouwen naar mijn smaak. Het beste zorgde ik dat ze dat zo snel mogelijk verloor. Het moest natuurlijk wel duidelijk blijven wie hier de koningin was.

Het lot leek zich weer volop tegen me te keren, toen ik me voor de derde keer terugdraaide naar Jair. Toen ik een beweging zag bij het raam, keek ik op, en wat ik daar zag, maakte me keihard aan het gillen. Goed excuus om me heel onopvallend heel dicht tegen Jair aan te drukken. "IIIIIIIEH!!! Een monster!"
----------------------------------------------------------------------------------

Je weet dat je iets goed doet, als je op je eerste schooldag al gelijk voor monster wordt uitgemaakt. Dan weet je ook gelijk bij wie de macht ligt.

Ik had helemáál geen zin om naar school te gaan, zeker omdat ik slechte herinneringen had aan die ene keer toen ik 6 was. Daarna was ik ook nooit teruggegaan. Maar nu moest ik, dus besloot ik er maar het beste van te maken. Ik had geen zin om door die drukke meute in de hal te lopen, dus besloot ik achterom te gaan. Zelfs zo vroeg in de ochtend stond er al een stelletje te flikflooien. Terwijl ik langsliep, gaf ik de jongen een duw in zijn rug, terwijl ik riep: "Wel veilig vrijen, hè?!" Hij kwam niet eens achter me aan.

Op het moment dat ik het op een kier staande raam verder openduwde om naar binnen te klimmen, hoorde ik een hoge, langgerekte gil. Het was simpel te zien waar die vandaan kwam; natuurlijk, het cheerleaders-typ. Ik sprong behendig naar binnen, en liep recht op haar af. Dit kon nog interessant worden, ze had zelfs al een jongen aan haar voeten weten te krijgen. Ik hurkte neer bij haar, en legde mijn hand op haar knie. "Hi, baby. Sorry dat ik je aan het schrikken maakte... Wat dacht je van een romantisch etentje, jij en ik, vanavond, om het goed te maken?" knipoogde ik. "Of volstaat een kusje voor de schrik ook?" De blik die ze me toewierp was onbetaalbaar. Zonder te wachten op een reactie, stond ik weer op, en liep naar het andere groepje toe, waar ik een bekend kapsel meende te zien. Ik gaf een big smile aan de schone brunette, en wierp een kushandje naar het aziatische typ. Altijd goed om te weten dat ik niet de enige in mijn soort ben hier. Toen draaide ik me om, en glompte het laatste meisje. "Haai, Ananda, schatje, lang niet gezien!"

[.eiffuoC]

Het Aziatische meisje trok haar rechteroordopje uit en trok een glimlach. "Aibu. Zit je in mijn klas?" Hoorde ik haar vriendelijk zeggen. Ik lachte breed naar haar, zoals mijn vader altijd tegen mij zei, altijd breed blijven lachen met je mooie tanden, zo kun je makkelijk mensen inpalmen. Niet dat ik dat bij haar wilde doen, maar toch. “Hoi Aibu. Mijn naam is Dasha.’’ En terwijl ik dat zei zette ik mijn zonnebril op mijn hoofd. Oh shit, ik sloeg even mijn stem op mijn accent. Oke, rustig blijven praten Dasha. “Ik geloof wel dat we bij elkaar in de klas zitten, dat zal ik nog een keer op de lijst moeten checken’’ zei ik tegen haar en lachte weer.
Voordat Aibu wat tegen mij kon zeggen kwam er een ander meisje binnenlopen. Ofja, binnenlopen, eerder binnenstormen. Ze zag er nog aparter uit dan Aibu, ze had zwart haar met roze, maar verrassend genoeg mooie grote bruine ogen. Wat mooi. Het meisje vroeg of ik een snoepje wilde. Ik glimlachte na haar en zei “Nee dankje, ik zit nog vol van mijn ontbijt deze morgen’’. Ondanks dat ze me een beetje doet denken aan een asociaal iemand, is ze dat niet. Tenminste, zo begon ze niet. Terwijl ik me dit bedacht voelde ik me een beetje bekeken. Ik vraag me wel eens af wat mensen van mij vinden.

Opeens uit het niets hoor ik een schreeuw van het blonde meisje. Nog geen een seconde erna klamde ze zich vast aan de goed uitziende jongen. Ik ondersteun mijn hoofd door mijn rechterarm en kijk erna met een scheve glimlach. Ben benieuw of ik daar nog mee te maken ga krijgen…
Niet veel later daarna loopt een jongen naar het blonde meisje toe met neon blauw haar, wat mij vreemd genoeg doet denken aan het meisje wat me snoepjes aanbood. Ik zag dat hij een praatje maakte met het blonde meisje, maar aan haar gezicht te zien, viel het niet bij haar in de smaak. Waarom weet ik niet, maar ik moest even hardop lachen daarom. Ze passen echt totaal niet bij elkaar. Ik zag dat de jongen met neon blauw haar naar “ons groepje” liep en gaf hij mij een grote glimlach. Nadat ik dat zag maakte ik een snelle, maar toch opvallende knipoog. Niet om hem te verleiden, maar dit is gewoon mijn manier van kennis maken. "Haai, Ananda, schatje, lang niet gezien!" hoorde ik de blauwe jongen zeggen. Op de een of andere manier verbaast het me niets dat ze elkaar kennen.

[Suki]

Opeens kwam er een vreemde jongen door het ráám. Candy gilde, zoals meisjes gillen. "IIIIIIIEH!!! Een monster!" Voordat ik ook maar kon reageren, was de dude Candy aan het 'versieren'. Ik vond het wel geinig, Candy daarentegen keek 'm aan alsof ze 'm levend kon villen. "Gewoon een weirdo." En ik knipoogde naar haar en trok haar nog dichter tegen me aan.

Tot nu toe waren we met zn zessen. De andere vier waren vreemd, gelukkig was Candy er ook. Maar dit zou zeker geen hechte klas worden. Kon je vergif op in nemen. Dit duurde me te lang. Ik houd van snelheid en vooral van f-ing gezélligheid. T was hier doods. Als dit nog langer duurde was ik weg.

[Becca.]

Eigenlijk voelde ik me helemaal niet zo thuis in deze bende. Die twee rare pauwen sprongen wat rond, de twee blondhaar-blauweogen zaten al knus tegen elkaar aan en dan had je nog Dasha. Dasha. Wat was dat voor iemand? Ze zag er rijk uit, en handelde sociaal overwogen. Maar er lag een bepaalde tongval op haar woorden, iets Oost-Europeaans. Ik zou haar maar in de gaten houden, misschien kon ik het ontdekken. De blauwe jongen wierp me een kushandje toe voor hij het roze meisje besprong.
Nee! Nee! NIET ROOD WORDEN! Aaarghh. Ik verborg mijn gezicht in mijn handen. Stomme jongens ook. Neem een voorbeeld aan de andere meisjes, die maken zo contact zo te zien. Ik zuchtte nogmaals. Over vijf minuten zou onze mentor komen. Nog vijf minuten te gaan.

"Is eh.. Die tas van jou écht?" vroeg ik aan Dasha, ongelovig naar het design kijkend. "Wauw. Hij is wel mooi!" Daar kwam ik aan met mijn eastpack..

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

"Haai, Ananda, schatje, lang niet gezien!" Opeens werd ik geglompt door een totàal onbekende jongen met blauw haar. Ik draaide me om om hem te bekijken. Alhoewel... Totaal onbekende jongen? "Hee! Dinges. Rowmy. Rowdy. Rowdada. Dàt is inderdaad lang geleden! Nog van voor mijn kraaktijd! Hoe kom jij nu hier terecht? Bij mij in de klas? Dat kan toch niet zomaar.. Trouwens, wil je een zuurstok? Wow, destijds had je die tattoo's nog niet." Ik raakte even zijn sleutelbeen aan en besloot toen verder te dartelen. Ik kwam bij de tafel van de blondies. "Hee meisjelief, snoepje? Ik heb wat je maar wilt, zuurtjes, lolly's, kies maar wat. Net een snoepwinkel." Ik lachte weer terwijl ik mijn hoofd achterover gooide. Toen streek ik met mijn hand de jongen zijn haar door de war. "Ik vind jullie zo leuk, ik vind de klas zo leuk. Ik zou iedereen wel kunnen knuffelen!" Ik straalde naar Dasha, die er daar naar mijn smaak maar nadenkend uit zag te zitten. Nouja, Aibu ook, maar diens rug kon ik alleen maar zien.

[.eiffuoC]

"Is eh.. Die tas van jou écht?" hoorde ik Aibu nieuwsgierig vragen. "Wauw. Hij is wel mooi!" zei ze 3 seconden erna. Ik glimlachte en bevestigde haar vraag met “Ja, een echte Louis Vuitton tas. Geloof me, ze zijn niet zo duur als ze lijken.’’ Waarna ik een paar seconden realiseerde dat de tas eigenlijk wel duur is, maar niet duur voor mijn familie. Ik sloeg mijn vingers voor mijn mond en zei “Sorry, ik bedoelde het niet zo’’. Aibu haalde veel vragen bij me naar boven. Ze doet haar best om vrolijk te blijven, maar het lukt niet echt. Arme Aibu. Niet netjes van me om te zeggen, maar aan haar kleren te zien zal ze het vast niet breed hebben gehad thuis. Kon ik maar wat doen zonder meteen de verwende bitch met het vele geld uit te hangen die zogenaamd vrienden omkoopt.

Tegelijkertijd merkte ik dat Ananda naar me kijkt. Ik trok een kleine glimlach. Voordat ik ook maar iets tegen haar kon zeggen, ging mijn iPhone af. Ik nam op en zag mijn vader (met een iPhone kun je gesprekken voeren door elkaar te zien) op het beeldscherm. Bah, hij ziet er streng uit vandaag. Ik zie dat hij samen met mama op de bank zit, volgens mij hebben ze weer een meeting van de kijk-ik-ben-een-rijke-kakker-en-ik-nodig-jullie-bij-mij-thuis-om-te-laten-zien-dat-ik-veel-geld-heb club. ‘’ Привет Даша, как она там? Встречались ли вы людей на уровне (Hoi Dasha, hoe is het daar? Heb je mensen ontmoet van jouw niveau)’’ vroeg hij mij. Gelukkig in het Russisch, anders kon de rest ons horen. Typisch vader. Ik besluit hem maar niet te vertellen dat ik praat met Aibu. Dat zou hij nooit goed vinden. Hij zou eerder willen dat ik met mensen omging van ‘’mijn niveau’’, zoals het blonde meisje en de jongen van het blonde meisje. ‘’ Привет папа, так что хорошо, я видел много людей, которые имеют вкус вы попадете. (Hallo vader, ja het is hier goed, heb al veel mensen gezien die bij jou wel in de smaak zullen vallen.)’’ Ik merk dat de mentor er aan komt, aangezien de mensen die ik tot nu toe ben en waarbij ik in de klas zit naar een bepaald persoon toe lopen. Snel sluit ik af met een Russische groet en loop naar hen toe. Hopelijk hebben ze me niet goed gehoord.