American High School. [RPG]

[Nanzzy-chan]

Alweer een nieuwe. Wanneer zou het óóit ophouden? En deze was qua gedrag zo te merken al bijna net zo erg als dat Rowdy-typ. Ugh, het zou een wonder zijn als onze hele klas dit jaar zonder kleerscheuren zou overleven. Daarbij dacht ik natuurlijk niet aan mezelf. Ze zouden snel genoeg weten wie hier de baas was.

Toen begon die Ananda ineens als een gek te krijsen. Ik weet niet wát voor soort muziek ze aan het luisteren was, maar het klonk afgríjselijk. Natuurlijk net wat je kon verwachten van zo'n type. Vervolgens begon die nieuwe nog mee te doen ook. Met een dramatisch gebaar duwde ik mijn handen tegen mijn oren, en ik deed een poging om boven de muziek uit te komen. "Hé joh, kan het misschien wat záchter? Zo kan ik me toch niet concentreren op mijn cheers?! Ik moet morgen in topvorm zijn, heb een beetje respect voor mijn wensen alsjeblieft," zei ik poeslief tegen Ananda. "Misschien wil je wat écht goede muziek horen? Ik wil best een speciale demonstratie geven, een exclusieve sneak-peek voor mijn lieve roomies... Geef me even een momentje." Ik deed de deur van de kamer dicht, trok mijn blouse uit, waaronder ik een kort sportshirt aanhad, en zette mijn stereo aan. Hmmm, Gwen Stefani met Hollaback Girl. Perfect. Nu was het míjn beurt om wat van mezelf te laten zien.
----------------------------------------------------------------------------------

Ik merkte ineens hoe de deur van de meidenkamer dichtging. Hmmm, daar moest wat aan de hand zijn. Al gauw klonk er van die typische cheerleader-muziek. Dat was Cándy zeker. Ergens had ik wel zin om te gaan kijken, maar ik wilde liever ook niet per ongeluk één of ander scherp voorwerp tegen mijn hoofd krijgen. Dus besloot ik de gulden middenweg te nemen. "Hé eh, hoe heet je ook weer, dingetje, ach ja, Jair... Wat dacht je ervan om nog es effe te gaan buurten bij de meiden? Volgens mij is Candy een show aan het geven, vast de moeite waard om te gaan zien. Of dúúúrf je soms niet?" vroeg ik schijnheilig. Vervolgens liep ik naar de overkant. Als hij hapte, had ik tenminste iemand om de klappen op te vangen. Of misschien zou blond-maar-dom het niet eens erg vinden als hij het zag. Zo'n type was ze dan ook wel weer. Met een zelfverzekerde grijns duwde ik de deur open. "Haai, Ananda schat, goede muziek was je aan het luisteren weer. Altijd even smaakvol. Ook hoi, Aibu-chan," knipoogde ik in de richting van het verlegen meissie. Ze zal het wel niet leuk hebben gevonden, maar ik kon het niet laten. "Dusss... Wat doen jullie?"

[Suki]

Fuck. Hoe was ik híér nou weer in verzeild geraakt? Fuck. Het was nacht, of vroeg in de morgen, en ik stónd in mn pyjamabroek op een gevandaliseerde schoolhoofdbeeld. Die méíden hadden me fucking geplayed. Ik moest toegeven dat ik ook niet helder meer na kon denken. Ah. Daar kwam mijn geliefde mentor al aanlopen. Jerk. "JOHNSTONE!" Riep hij met een rood aangelopen hoofd. Hmm. Dus zo kon je die irritant lach wegkrijgen. "Heeee. Man. W-weetje." begon ik en liet mijn flesje vallen. Had ik dat in mijn handen gehad? Achja, ik werd nu toch wel geschort. "Looook." zei ik. Maar ik werd hardhandig vastgepakt en meegesleurd naar het schoolhoofd.

Zouden Amerikaanse chickies op bad guys vallen? Vroeg ik me af terwijl ik halfnaakt tegenover de receptioniste van het schoolhoofd zat. Ze ontweek, ook met een rooie kop, mijn blik en ik grijnsde dronken. "Heeuuu." zei. "A-alles goed?" Ze reageerde niet. "Ahum. Mr. Johnstone? Please come with me." klonk een strenge vrouwenstem en ik keek op. Ah, het schoolhoofd... Overduidelijk. "Yeah. Sure." en ik stond moeizaam op.

Kut. Eruit gegooid. Voor 4 dagen. Het hád erger gekunt. Behalve dat ik nu geëscorteerd werd naar slaapkamer om mn spullen op te halen en in een soort strafslaapkamer te werden gedumpt ergens op school.. Schijnbaar ging het hier zo. Maar ik was lucky geweest dat ik niet meteen eraf was gegooid. Strafcorvee en opsluiting. Daar kwam het op neer. Ik kreeg die meiden nog wel. Trutten. Zwijgend begon ik mijn spullen in te pakken, riep "Tot donderdag." tegen niemand en ging sloffend naar mn strafkamer. Fuck.




Ik baalde nog steeds van mijn verlies. Hóe kon het nou. Verdorie. Ik won zowat altijd, dáárom deed ik de spelletjes. Ik moest alleen zijn, deze vreemdelingen kende ik toch niet. Bah, wat baalde ik. Ongezien pakte ik mn laptop en game in. Gooide er eten bij en water. Ik móést revenge nemen. Ik kón niet verliezen van zo'n loser. Zo'n wannabe gamer. Bah.

Dit leek perfect. Mooi. Afgelegen kamertje en een koelkast. Waarom die er was? Misschien had de Punishroom er wel mee te maken. In feite leek het gewoon een cel, met een sleutel erin? Dat was ronduit dom. Maar eerlijk gezegd boeide me het niks. Dit kon mijn gameroom worden. Snel ging ik erin, deed het licht aan en pakte de sleutel van de buitenkant. Ik trok de deur snel dicht, deed hem op slot en liet de sleutel erin zitten.

Zo snel ik kon pakte ik mn laptop uit en sloot alles aan.

Time for revenge.

[.eiffuoC]

Mijn iPhone ging af. Het liedje Ginger Ninja - Sunshine speelde af. Snel zet ik hem uit want ik had geen zin in gezeik met de andere meisjes in deze kamer. Het was kwart voor 7, om 8 uur moesten we klaar staan in ons gym schooluniform op de sportvelden van school. Ik had er maar weinig trek naar. Ik ga als eerste mijn bed uit. Zo te zien liggen die anderen nog wel even. In de tijd dat ik om me heen kijk zie ik dat het een puinzooi hier is, wat nog zachtjes is uitgedrukt. Zelfs de boterhammen van Jair liggen er op. Varkens dat ze zijn. Snel spring ik de douche in, zodat ik op tijd ben voor het ontbijt. De ontbijtzalen gaan om kwart over 7 open, had ik gisteren gelezen op mijn lesrooster. Ik ben benieuwd wanneer de rest wakker word.

[Nanzzy-chan]

Ik werd wakker doordat er ergens een mobiel begon te jengelen. Toen vlak daarna ook de mijne afging, besloot ik dat het tijd was om op te staan. Vroeg opstaan was tenslotte essentieel voor een goede gezondheid. Ik besloot dat het weinig zin had om me nu al te douchen, dat zou ik na gym wel doen. Het duurde even voor ik mijn spullen teruggevonden had; de kamer was in één avond veranderd in een zwijnestal. Slecht voor de gezondheid. Ik zou er wel op toezien dat dat voortaan niet meer gebeurde. Snel trok ik mijn sportkleren aan, en bond mijn haar in een hoge staart uit mijn gezicht. Zacht neuriënd werkte ik mijn make-up bij; zelfs tijdens het sporten was het belangrijk om er vlekkeloos uit te zien. Tenslotte moest ik een goede indruk maken op de coach. Ik greep een appel en een flesje bronwater uit de koelkast, en ging naar buiten om te joggen.

Het was fris, maar niet koud, en ik genoot van de wind door mijn haren. Dit was pas leven. Terwijl ik mijn rondjes om het veld deed, speelden de gedachten van gisteravond door mijn hoofd. De jongens die ineens binnenkwamen, hoe ik een schoen in hun richting had gegooid, die helaas nog net Rowdy's hoofd had gemist, het voedselgevecht met Jair's sandwiches dat volgde... Jair. Laaiend was ik op dat jong. Ik wist dat hij "makkelijk" was, maar dat het zo'n vieze player zou zijn... Al gelijk op de eerste avond een meisje mee, en hij hing rond met de eerste de beste sletten. Al de eerste nacht geschorst ook; zijn verdiende loon. Maar hij moest niet denken dat ik zo makkelijk met me liet sollen; vier dagen was een lange tijd. Genoeg tijd voor mij om een nieuwe jongen te vinden, één die meer mijn typ was. Ik had meer aan een hersenloze spierbonk; een rugbyer bijvoorbeeld. En als Jair over vier dagen terugkwam van zijn schorsing, zou ik ervoor zorgen dat hij het lachertje van de school was. Sorry boy, the Queen has a new king... Ik lachte grimmig in mezelf. Waarom was ik toch ook zo stom om altijd de verkeerde jongens uit te zoeken? Dit keer zou ik niet dezelfde fout maken.

Na een tijd flink bezig te zijn geweest, zakte ik neer aan de rand van het veld, waar mijn vest lag. Ik pakte mijn flesje water uit de zak, en dronk met volle teugen. Ah, heerlijk. Het begon al een stuk actiever te worden; hier en daar zag ik al wat "geschikte" jongens. Ik knipoogde eens naar een paar van hen, en begon aan mijn appel. De rest van onze klas zat nu waarschijnlijk in de ontbijtzaal, die zouden hier zo wel heen komen. In de verte kwam er iemand aan die me onze coach leek. Inderdaad, hij kwam deze kant op. Ik zwaaide naar hem, en lachte vrolijk. Nu was het moment om me van mijn beste kant te laten zien. Harde inzet wordt beloond.

[QuantumPhysica]

wow. Vannacht was echt wel heftig... geloof niet dat ik ooit zoiets eerder had gedaan... Ik keek rond in de kamer. Wat een walgelijke rommel. Jair die met eten gooide, Candace die met schoenen gooide, muziek,... was dat nu een feestje in Amerika? Ik pijnigde mijn hersenen op zoek achter meer details, maar er kwam niets bovendrijven. Blijkbaar verder niets epics gedaan deze nacht. Ik zocht mijn spullen bij elkaar.  Turnkledij, want er stond een dubbel uur gym op stapel... Ik constateerde dat ik geen sportschoenen meehad. Zelfs geen schoenen zonder hakken. Ik pakte een leuk hello kitty shirt, een jeansshortje en mijn leuke rode hakken met witte stippen. Ik mat het na, en het waren inderdaad de kortste. Vervloekt die schoenen. Als we iets vreselijks als looptraining gingen doen, zou er wel niets van overblijven... Ik ging me douchen en aankleden. Eigenlijk mocht ik al van geluk spreken dat er geen uniform verplicht was.

Candace was al weg, dat katachtige meisje ook. Ik had geen zin om iemand wakker te maken, dus hopelijk zou ik iemand tegenkomen die me de weg naar de ontbijtzaal kon wijzen...

[Suki]

Had al gehoord dat miss. Queen Cándy haar bitchmode open had gezet. Helaas voor haar kon ik weer goed stoken bij de jongens. Ik zou immers de sportheld zijn, altijd al geweest. De chickies hadden me wel gemeden, helaas. Ook al zag ik de verlegenere chickies wél meer mijn kant uitkijken. Misschien zou ik met één wat beginnen, alleen om Candy dwars te zitten. Dát had ze wel verdiend. Alsof ik en Candy wat hadden, echt niet. Vrijheid, blijheid.

Glimlachend stapte ik op een zwartharig chickie af. Lekker figuur, molliger en totaal anders dan Candy. Eens kijken wat miss Queen hiervan bakte. Verleiden was easy, gewoon doen alsof je de goederik was. Gedrogeerd 'die nacht' zei genoeg en wekte ook nog medelijden op ook. Er was niet veel veranderd de afgelopen vier dagen. Alsof er níks was gebeurt...

De chickie heette Liza en was ouderwets, stapje voor stapje. Ik had haar mijn goede wil getoond. IJsje voor dr gekocht, alleen dr hand gezoend and that's it. Nu liepen we naar mijn afdeling toe, ik had beloofd haar mijn sandwiches te maken en ik wilde de rest wel weer eens zien en shówen dat ik een meisje had. Míjn meisje, niet dat ik dr achternaam wist of hoe oud ze precies was.

Iedereen mocht weten dat ik uit mijn isolatie was. Dit keer zat men te chillen in onze gemeenschappelijkje ruimte. "Hee!" groette ik iedereen. "Ga maar zitten schatje, maak ik je sandwich." zei ik, zoende haar zo lief en verleidelijk mogelijk op de wang en liep naar de koelkast.




YES. FUUUUUCKYEAH! Gewonnen. HA. LOSER. Ik WIST dat ik het spel regeerde. Met fucking IJZEREN HAND! Ha! Vol victorie sloot ik mijn laptop af. Het had vier dagen geduurd, maar ik had gewonnen. Met grote, nee, enórme afstand! Wat een loser was mn tegenstander. Een newbie van de newbies. Ha. Win!

Blij liep ik naar mijn afdelingen toe. Soms lachend. Iedereen keek me weliswaar vreemd aan, maar fuck them, ik had gewonnen! Blind liep ik de gemeenschappelijke ruimte in en merkte Jair en een meisje op. Ze leken bij elkaar te horen, vást. Misschien had ik de laatste vier dagen wel wat gemist...

"Hoi." zei ik tegen het meisje en glimlachde. Daarna liep ik verder naar de meisjesslaapkamer. "Ha. gewonnen. die f-ing loser had geen kans. ha."

[.eiffuoC]

Pff, nog 5 rondjes. Wat een stomme leraar hadden we vandaag. Ik ben al gehelemaal kapot gerend. Eikel dat hij is. Snel begin ik aan mijn 2e rondje. De gymles verliep opzicht best goed, maar het was erg veel werk. Morgen krijgen we een lerares, dan gaan we cheerleaden. Ik hoop echt niet dat ze mij bovenop willen gooien, want ik heb geen evenwicht. Maargoed, dat is zaak voor morgen.

Eigenlijk moeten we douchen en omkleden in de meisjes kleedkamer, maar dat vertik ik om te doen, niet iedereen hoeft mijn littekens en wonden te zien. Snel sprint ik naar de campus, loop naar mijn gedeeltelijke slaapkamer. Meteen toen ik de deur open deed, hoorde ik iemand iets roepen. "Ha. gewonnen. die f-ing loser had geen kans. ha." Ik zet mijn ogen weer een beetje op de kat achtige manier. Het was de computernerd die het zei. Niet netjes van me om dat te zeggen, maar het was wel zo. ''Is het een probleem als ik nu ga douchen? Ik zweet ongelofelijk en voel me niet erg fris.'' zeg ik op mijn manier van aardig doen. Geen reactie. Het zal wel goed zijn, ik heb geen zin om te staan wachten op een antwoord. Snel pak ik mijn kleding en sprint de douche in. Over 10 minuten is het weer lunchtijd en daarna hebben we weer les. Ik moet niet te laat komen.

[Becca.]

Ik ben niet een uitblinker in sport. Maar moe word ik er ook niet van. Ik doe gewoon mijn oefeningen en dan ben ik weer klaar. Ik baal er wel van dat die leraar mijn iPod ingenomen heb. Wat moet ik anders doen tijdens het rennen? Nog 5 rondjes. Ik zie dat Dasha er ook zat van wordt. Ik laat de lucht tussen mijn tanden wegsissen en zet nog een extra spurt.
Candy was al vroeg op het veld vanochtend. Ik kon me niet zo goed voorstellen wat zo'n type als zij alleen op een sportveld zou doen. Ik keek naar haar lichte joggingpak. Het viel me op dat iedereen anders gekleed was op het veld. Nouja, dat had je natuurlijk altijd wel. Maar niet iedereen had typische sportkleding aan. Ik keek met medelijden naar Mitsuko. Ze had pumps aan en probeerde daarop te rennen. Ik had willen aanbieden mijn schoenen te lenen maar op het moment dat ik het wilde vragen werd ze net aangesproken door iemand.

Ik keek richting Jaïr. Zonder enige moeite, net als ik, ploegde hij over het veld. Met het enige verschil dat het bij hem wel op viel. Ik glimlachte. Waarschijnlijk zou ik me met mijn kleine lenige lichaam redelijk aan hem kunnen meten. Maar dat was niets voor mij. Ik zou verbleken naast iemand als hij. Het viel me op dat er een zwartharig meisje langs de kant van het veld kwam staan. Mijn blik dwaalde ietsjes af en daar zag ik Rowdy rennen. Ik schudde even mijn hoofd en zette me nog maar eens extra in.

Ik was al snel in de kleedkamer. Zo kon ik me snel omkleden, sneller terug naar de campus. Ik zag Dasha snel wegglippen. Ik fronste mijn wenkbrauwen. Wat raar, waarom kleedde ze zich niet hier om? Dat was toch veel makkelijker? Op zich zou het me niet geïntrigeerd hebben als ze niet zo sneaky deed. Ze was duidelijk op haar hoede. Hmmm. Ik vroeg me af of... Ik keek op toen de rest van de meiden binnen kwam. Vluchtig propte ik mijn kleding in mijn sporttas en wrong me langs hen naar buiten. Daar hapte ik naar lucht. Ik had mijn iPod niet terug gekregen en baalde hiervan. Boos keek ik richting het sportveld waar net de jongens van weg kwamen lopen.


Ik rekte me nog maar eens goed uit toen ik gerommel in de gang hoorde. Ik had mooi de eerste uren gym gemist. Perfecte planning. a) Ik ging heus niet vroeg op staan. b) Sport is niets voor mij. Haha, ik sportte al genoeg door al die demonstraties mee te lopen. Het was in ieder geval genoeg om mijn snoepverslaving niet aan mijn lichaam aan te zien. Al kwam dat eigenlijk door mijn stofwisseling maar dat mocht ik natuurlijk niet toegeven, want dan was mijn smoes weg. Ik gaapte nogmaals. Wat liep ik eigenlijk ook te bazelen. Tevreden bedacht ik dat het over een kwartiertje al lunchtijd was. Wat zei ik? Perfecte planning. Op dat moment stormde Lilianna binnen. Wauw, die had ik ook al dagen niet gezien. Ik besloot op te springen en haar in mijn pyama, wat een zwart bigshirt van een of andere metalband was, te knuffelen. "Lilianna. Wat geweldig dat je ze verslagen hebt! Waarmee eigenlijk? En wie? Winegum? Waar was je al die tijd? Wow wat zie je witjes. Volgens mij ben je vermagerd! Hier een zak engelse drop. Werk die eens gauw naar binnen, daar krijg je energie van. Oh hee, kijk, daar hebben we Dasha ook!"
Dasha was blijkbaar niet in de stemming voor gepraat want ze wilde snel douchen. Waarom had ze dat dan niet meteen bij de sportvelden gedaan? Toen bedacht ik me dat ik alle shampoo van de douche verplaatst had naar Candy's bed. Waarom weet ik niet meer, maar ik had er ècht een goede reden voor...

[Nanzzy-chan]

Glimlachend liep ik door de gangen van de school, hier en daar wat groeten beantwoordend met een knikje. Bij elke stap voelde het alsof mijn hart een huppelsprongetje maakte, zo vrolijk voelde ik me. Ik had me in lange tijd waarschijnlijk niet meer zo goed gevoeld. Aangenomen voor het cheerleaders-team, natuurlijk. Coach was meteen onder de indruk van mijn inzet en techniek. En misschien van dat iets te kleine sporttopje. In de verte zag ik mijn nieuwste aanwinst staan, de aanvoerder van het rugby-team. Beter had ik het niet uit kunnen zoeken. Spieren, good looks, en vooral: géén hersenen. "Oh hiii, Brent, schatje. Ik heb je gemíííst vandaag, ik kon niet wachten tot mijn lessen eindelijk over waren..." zei ik, om hem vervolgens vol op de mond te zoenen. Terwijl ik de kantine doorkeek, merkte ik verschillende mensen uit mijn klas op. Ik miste Ananda; die moest ik nog terugpakken voor die streek met de shampoo. Zij móést het wel gedaan hebben, dat kon niet anders.

Toen spotte ik Jair. Tijd voor een beetje actie. Zo te zien kwam hij langzaamaan deze richting uit. "Heb je het al gehoord? Jair heeft een nieuwe scharrel. Totáál raar geval. Echt zo'n ouderwetse tut, een vetzak ook. Ik snap niet hoe hij het uithoudt met haar." Een beetje stoken tegenover die impopulaire bitch kon ook geen kwaad. Maar ik was nog niet klaar. Ik vertelde verder, zo hard dat Jair het zou kunnen horen: "Maar weet je wat ik hoorde, uit betrouwbare bron? Hij heeft die meid alleen maar om te verbergen dat hij op oudere vrouwen valt. Ze zeggen dat hij die nacht met het schoolhoofd... Nouja, je weet wel. Hij was daar wel érg lang, in ieder geval." Aan het gelach in de groep te horen, had ik beet. Zacht fluisterde ik iets in Brents oor. Ik kon het niet laten een beetje in mezelf te grinniken, toen Brent Jair een flinke duw verkocht terwijl die langsliep. En dit is nog maar het begin, jochie...
----------------------------------------------------------------------------------

Ah, ik hield van sporten. Deed me denken aan al die keren dat ik voor de politie weg moest rennen. Natuurlijk won ik altijd, aangezien ik de straten van onze kraakbuurt kende als mijn broekzak. Daar had ik ook aardig wat conditie van opgebouwd. Voorlopig hield ik me echter nog een beetje in. Beter liet ik Jair niet te veel merken wat ik kon, dat zou nog van pas kunnen komen. Laat hem maar denken dat hij de sterkste en de snelste is. Ineens merkte ik hoe Aibu me aankeek. Ik zwaaide kort, maar ze had haar blik alweer afgewend.

Na de les liep ik terug naar het hoofdgebouw, toen ik Aibu weer zag staan. Ze leek een beetje verloren, ik had al zo'n idee wat er aan de hand was. Uit mijn achterzak haalde ik haar iPod, en liet hem voor haar neus heen en weer bengelen. "Kijk eens, Aibu-姫 (Aibu-hime)*, hier is je lieve iPod terug. Beter houd je hem een beetje verstopt in de buurt van Coach-先生(Coach-sensei)*, hij weet nog niet dat ik hem uit zijn zak heb gejat. Als hij komt zeuren erover, stuur hem dan maar naar mij." Ik knipoogde maar weer eens naar haar, en liep vervolgens verder. Hopelijk zou dit haar iets losser maken, ik zou echt graag vrienden met haar willen zijn.

In de kantine was het alweer een drukte van belang. Candace was duidelijk weer druk bezig met haar vriendjes de popi's, en dan met name die uit-de-kluiten-gewassen kwijlebal van een Brent. Bijna nog erger dan Jair. Voor de verandering had ik vreemd genoeg eens een keer sympathie voor Candace. Het zou vast geen kwaad kunnen om haar een beetje te helpen met Jair. Dat zou mij misschien ook weer wat rust op de kamer geven. In mezelf grijnzend keek ik de kantine rond, om te zien of Ananda al ergens was. Die was natuurlijk weer slim geweest, en had gym gemist. Misschien was Aibu ook al wel ergens...

*prinses Aibu
*leraar Coach

[QuantumPhysica]

gym is vreselijk, en op pumps is het een nachtmerrie. Ik háát gym. Ik wil economie. Ik had me snel omgekleed in een jeansbroek en babydoll. In de eetzaal was er weer een heel ding aan de gang. Candace hield zich tegenwoordig bezig met zo'n kerel die zijn hersenmassa heeft ingeruild voor spieren, en Jair met een schattig maar mollig meisje. Die hun fling had ook niet lang geduurd.... Als ik nu de populariteitsindex van Jairs aandeel zou bekijken, denk ik dat we een zware keldering zouden waarnemen... Candy's kerel was wel een knapperd, dat moest je hem nageven... Die blauwharige kerel liep hier ook rond, duidelijk op zoek naar iemand. Lilianna had ik al een hele tijd niet meer gezien, hoe zou het daarmee gaan? En met Ananda? Ik vond Ananda echt aardig. Tenminste iemand die een beetje spontaan deed. Ze was er niet egweest bij gym; ik gaf haar geen ongelijk. de volgende keer mocht ze me meenemen. Ik zuchte. Misschien werd het tijd voor een beursgang... ik richtte mijn aandacht op een groepje jongens met hemden, dassen en brillen. echte nerdjes. maar wel schattig...
'Hi!' ze keken nogal verbaasd toen ik erbij kwam staan. Het gesprek stokte duidelijk... 'Wat is jullie hoofdvak?'
'Wiskunde' 'wiskunde' 'Grieks' 'Economie' 'Economie'... Ik lachte en richtte me naar de economisten.
'Hebben jullie aandelen?' goede vraag. Zeer goede vraag. Al snel ging het gesprek over hun bewegingen op de aandelenmarkt, het potentieel van aziatische groeimarkten, china's stopzetting van de steunpremies op nieuwe wagens,... ik had beet. De jongens hadden besloten dat ik in hun groepje thuishoorde, evengoed tot hun verbazing als de mijne... Wat men noemt een geslaagde introductie...
Ik checkte mijn rooster voor volgend uur. wiskunde. niet slecht, niet slecht. Ik vroeg me af wat de klas van wiskunde zou bakken, en dan vooral de knappe Candy en haar tegenwoordige vijand Jair. Ik vond het wel een beetje zielig, dat wat hem was overkomenh. goed, hij was en bleef een klootzakkerig type, maar eigenlijk was hij nog een kleine jongen. Een kleine mens in een groot lijf; noemde mijn vader dat, meestal met de nodige minachting.

[Suki]

Grijnzend in mezelf luisterde ik naar Candy's roddel. Beet had ik zéker. Die chick zou alles aanpakken om mij in de grond te boren, terwijl dát alleen maar bewees dat ze een jaloers krengetje was. Al viel ik op jaloerze krengen, dit liet ik niet zomaar gebeuren. F-ing roddels verspreiden kon ik ook. Easy cake, als dit alles was dat die chick in zich had...

Opeens gaf Brent me een flinke duw. Ik liet me vallen, omdat de coach net langsliep. Mietjesgedrag of niet, het wérkte. Wat dus ook de nodige reactie opleverde voor die loser. Toen de coach Brent beviel om zich 20 keer op te drukken en zich omdraaide terwijl Brent zich chagrijnig liet zakken, gaf ik hem een behoorlijk zachte schop in z'n zij. "Hier komt geen volgende keer van hé. Ik heb hier óók vrienden." fluisterde ik dreigend in zijn oor en ging harder verder, "Maar goed, ik begrijp het wel.. Seksuele frustraties? Anyway, ik krijg tenminste nog wat plezier in bed... En Candy, babe, roddelen is niet helemaal je sterkste kant." In mn ooghoek zag ik mensen stiekem op hun lip bijten, terwijl dit niets qua 'roddel' was. Ha, net wat ik had gedacht, Candy was de populairste meisje van de school, máár ook dé grootste bitch. Oftewel; geen echte vrienden. En die chickies zochten sowieso allemaal wat plezier... Ik knipoogde naar wat chickies, die daarop zachtjes giechelden en liep fluitend verder.

Ah, sport. Vanmiddag waren de 'audities' voor het 'footballteam'. De coach had me al verteld dat ik een goede kans maakte.



"Lilianna. Wat geweldig dat je ze verslagen hebt! Waarmee eigenlijk? En wie? Winegum? Waar was je al die tijd? Wow wat zie je witjes. Volgens mij ben je vermagerd! Hier een zak engelse drop. Werk die eens gauw naar binnen, daar krijg je energie van. Oh hee, kijk, daar hebben we Dasha ook!" zei Ananda in een adem. Verbaasd staarde ik haar even aan. "Eh. Dankje voor het snoep." zei ik overdonderd en stopte wat dropjes in mijn mond. Ze waren lekker en eerlijk gezegd was ik er ook aan toe na die dagen WoW spelen. "Oh, dat was op WoW. Zo'n loser dacht me te verslagen hebben, nou. Dacht het niet! Ik was hem vier dagen aan het verslaan... Ben wel een beetje vergeten te eten.. Dankje..." zei ik enthousiast en dat was meteen het meeste wat ik ooit gezegd had hier. Ze móésten me wel vreemd vinden. "Ik ga even douchen." zei ik en zwaaide.

Na het douchen en omkleden keek ik op mijn rooster. Gym... Nee, geef me alles behalve SPORT. Waarom bestond er iets als sport. Ik was altijd slecht in sport, sport deed ik wel op mn computer, maar niet in het echt en vooral niet bij vreemden. Sport. Kreunend liep ik de kamer in. "Gým, waarooom bestaat SPORT." mompelde ik in mezelf. "Hee, eh Ananda. Zullen we samen naar gym?"

[Becca.]

Ik keek Lilianna verbijsterd aan toen ze over sport begon.

Ze had net gedouched en leek al weer een stuk opgeknapt. Snoep deed wonderen, bedacht ik tevreden. Ook had ze al meer gezegd dan ooit. Weer deed ik een stille ode aan het begrip 'engelse drop'.
Ik keek naar Lilianna.
Langzaam kwam de weirde vraag ik me op waarom ze altijd haar capouchon op hield. Misschien had ze wel een kale kruin.
Onwillekeurig giegelde ik. En nouja, als ik giegelde wist je het wel. Ik was nooit subtiel en onopvallend.
Dus gooide ik nu ook mijn hoofd in mijn nek en lachte. Hoe kwam ik op die stomme gedachte.
Ach.
In mijn hoofd zag het beeld er wel heel komisch uit. Ik bood de gamester een zuurstokje aan.

Toen herinnerde ik wat ze me net vroeg. Weer keek ik als vanzelf verbijsterd.
"Maar meisjelief.. Ben je door alles uit je ritme en zo de tijd vergeten? Dacht je nu ècht dat ik hier naast mijn bed stond als het 8.00 uur 's ochtends was en we nog gým hadden ook? Die tijd ben ik al lang ontgroeid."

Ik fronste mijn wenkbrauwen en probeerde te bedenken of ik die tijd überhaupt wel ooit gehad had. Toen besloot ik dat dat er niet toe deed en haalde mijn schouders op terwijl ik de laatste kaneelschuimpjes in mijn mond propte.


Ik schrok toen Rowdy op me af stapte. "Kijk eens, Aibu-hime, hier is je lieve iPod terug. Beter houd je hem een beetje verstopt in de buurt van Coach-sensei, hij weet nog niet dat ik hem uit zijn zak heb gejat. Als hij komt zeuren erover, stuur hem dan maar naar mij." Ik griste het ding weg en bedankte hem snel voordat ik me omdraaide en weg liep. Hij had weer naar me geknipoogd en hij wìst hoe zenuwachtig me dat maakte. Ik gromde in mezelf. Ik kon wel janken. Waarom kon ik niet met mannen omgaan?
Wat deed ik mis, wat had ik gedaan? Iedereen kon normaal met mensen omgaan, mannelijk of vrouwelijk. Kijk nou naar bijvoorbeeld Mitsuko. Ze was er net zo een als Rowdy en ik. Al leken die twee veel beter met elkaar om te gaan.

Zuchtend kwam ik de kantine binnen. Ik zag op een afstandje Jaïr en Candàce rumoer veroorzaken. Ohja, dat was waar ook. Die waren tegenwoordig vijanden, hè?
Ik zuchtte. Stelletje. Het leek wel een random high school. Oh, wacht. Bedacht ik ironisch. Het is ook een random high school. Ik pleurde mijn spullen op een tafeltje en zei op deze manier dat er geen aanschuivers gewenst waren. Ik keek om me heen, de rest van de klas opspeurend. Niet dat ik bij ze wilde zitten, ik luisterde liever muziek. Muziek, daar zei ik me wat. Hopelijk had de leraar verder niet aan mijn iPod geprutst. Ik duwde de dopjes alvast in mijn oren terwijl ik de boel nacheckte. Gelukkig was er niets veranderd en al gauw kon ik opgaan in mijn muziek.

[Nanzzy-chan]

Die Jair dacht echt dat hij slimmer was dan ik. Dat zouden we nog wel eens zien. Hij vergat een paar kleine dingetjes: dat mietjesgedrag maakte hem misschien geliefd bij de leraren, maar zeker niet bij de studenten. Niet de populaire kliek in ieder geval, vooral niet als ik hier en daar eens aan wat touwtjes trok. En Jair dacht me beet te hebben omdat hij me iets duidelijk had gemaakt wat ik allang wist? Natuurlijk waren de meeste van de meiden niet mijn vriendinnen; zo zag ik ze ook niet. Het waren gewoon handige hulpjes om dingen voor elkaar te krijgen. Maar wat deed dat ertoe? Ik had Brent en zijn vrienden om mijn vinger gewonden, en Brent was nog altijd de populairste jongen hier. Waarschijnlijk maakte deze stunt hem alleen nog maar geliefder. Zoniet, dan moest ik maar weer op zoek naar een nieuwe.

Ik draaide me weer naar Brent toe. "Oh, Brent, schatje, vanmiddag zijn de audities voor het football team, toch? Als Jair het lef heeft om daar op te komen dagen, zorg dan samen met je maten dat hij geen kans maakt. Die loser is nog niet eens goed genoeg voor het basketball team, laat staan het meest populaire en sportiefste team van de school. Je doet het wel, voor mij, toch?" vleidde ik met een lief lachje.
----------------------------------------------------------------------------------

Ik liet het niet merken, maar ik had elk woord verstaan wat Candace tegen Brent zei. Dit was misschien een goede gelegenheid voor een beetje onschuldige sabotage. Het mooiste was dat ik niet eens verdacht zou zijn, want Jair zou Candace of Brent de schuld geven, en omgekeerd zou Candace Jair waarschijnlijk verdenken. Rustig liep ik weg, vooral niet de aandacht op me vestigen.

Even later stond ik bij het scheikunde lokaal. Ik voelde even in mijn zak, en haalde er een sleutelbos uit. Onze coach moest zijn zakken echt wat beter in de gaten houden, als ik in één keer zoveel eruit kon halen... Ik grijnsde wat bij mezelf. Al die jaren op straat bleken zelfs hier zowaar van pas te komen. Ik opende de kast met chemicaliën, en liet mijn ogen over de labels gaan. クソ(kuso)*, dit leerde je dan weer niet op straat. Wat waren al die dingen, en wat voor effect zouden ze hebben? Ik pakte mijn mobiel, en sms'te Ananda; misschien had zij een idee. He Anansi, weet jij iets waarmee je iemand voor een tijdje ziek kan maken? Like, een paar uurtjes maar ofzo... XOXO Rowdy. Toen viel mijn oog op iets wat ik wel herkende. Laxeermiddel... Geen idee wat dat hier deed, maar dat zou vast wel van pas komen. Tenminste, als je Mr. Bean moest geloven.

Even later kwam ik uit onze kamer. Beter kon ik Arnold even gaan vertellen dat het eten in de koelkast... bedorven was. Dat was niet eens liegen. Hopelijk zou Jair weer zijn gebruikelijke sandwiches gaan maken. En anders moest ik nog wat andere manieren vinden. Misschien zou Ananda wel willen helpen. Ik keek even naar de overkant van de gang; de kamer van de meiden... Zou ik ook gelijk iets met Candace uithalen? Ik had nu een mooie kans, aangezien zij nu waarschijnlijk nog steeds aan het vechten was met Jair in de kantine. Toen hoorde ik Ananda keihard lachen in de kamer. Was er nog iemand daar? Ik besloot de gok gewoon te wagen; ik klopte aan, om vervolgens de deur gelijk open te gooien. Het had weinig zin om te wachten; ze zouden toch wel 'Binnen' zeggen. "Hé meiden, sorry dat ik zo binnen kom vallen, ik ben op een belangrijke missie... Ananda, heb je m'n sms'je nog gezien?"

*verdorie

[QuantumPhysica]

Eigenlijk is het vreemd. Je dropt een mens in een nieuwe omgeving, en het eerste wat die doet is op zoek gaan naar een plek, een groep om bij te horen. Jair, Candace,... allemaal gaven ze gehoor aan een roep die sterker is dan hunzelf; de roep van de groep... tjee, ik zou ene boek moeten schrijven. alleen die Rowdy -ik had eindelijk de naam van de blauwharige kerel gevonden- leek er niet aan mee te doen. en Ananda. Volgens mij valt Rowdy op Aibu... Natuurlijk, ik kan me vergissen, misschien is hij gewoon een beetje een rotzak, maar al die plagerijen... De economisten waren gezellig en onderhoudend, maar ze meenemen naar de meisjeskamer wilde ik toch niet. We namen afscheid bij de deur.
'We zien je wel bij wiskunde!'
'Ja, waarschijnlijk! Bye!' Nerdjes. Maar wel schattig. Ik deed de deur open van de meisjeskamer. Hopelijk zou er iemand zijn om mee te praten; ik had echt nood aan een beetje girltalk. Ik werd niet teleurgesteld. Ananda en Lilliana zaten er... en Rowdy. Wat dee ddie hier nu?
'Hoi iedereen! Lilliana! Lang niet gezien!' Ik keek naar Rowdy. 'En wat brengt jou hier?' ik lachte. hopelijk zou er nog iets leuks gebeuren voor de volgende les...

[Becca.]

Nadat ik Lilianna subtiel duidelijk had gemaakt dat sport al lang voorbij was werd er geklopt.
Rowdy viel binnen. "Hé meiden, sorry dat ik zo binnen kom vallen, ik ben op een belangrijke missie... Ananda, heb je m'n sms'je nog gezien?" Ik spreidde mijn armen spottend uit. "Ah Rowdy. Fijn dat je komt en fijn dat je je excuses aanbiedt. Ik had je in m'n kraakpand ook al geleerd te wachten na het kloppen, waar heb ik het genoegen aan dat je dat nu in deze kamer niet meer doet? Omdat er behalve ik nu ook andere meiden wonen? Snoepje?" Ik besloot mijn mobiel tevoorschijn te halen en krabte nadenkend aan het geschoren deel van mijn hoofd toen ik het smsje las. "Hmmm. Ik kan je natuurlijk allerlei soorten chemicaliën aanraden.. Maar de meesten zijn dodelijk als je het verkeerd gebruikt, of je hebt er niets aan. Dan heb je nog de stoffen die spierverlammend werken, maar daar moet je mee oppassen, want bijvoorbeeld curare, een gif dat door oude stammen nog wel als pijlvergif gebruikt werd, kan ook de aemhalingsspieren verlammen. Dat willen we natuurlijk ook niet. Natuurlijk worden de klassiekers als cyaankali, arsenicum en blauwzuur ook meteen afgeschreven. Dan heb je natuurlijk nog botulisme.. Hmm.. Dus zou ik gewoon overgaan op de huis- tuin- en keukenmiddelen, en de desbetreffende persoon een paar lepels koffiemelkpoeder toedienen. Maar dan droog. Of andere dingen waar je goed ziek van wordt. Vooral geen snoep."
Ik glimlachte en ging nog eens met de zak rond. Ik was benieuwd wat Rowdy van plan was. Maar toen ik hem in zijn ogen keek wist ik het eigenlijk al..


Na drie kwartier zo gezeten te hebben trok ik de dopjes uit mijn oren en keek om me heen. De aula was inmiddels al wat leger. Ik zuchtte en besloot dat het tijd was maar weer naar de kamer te gaan. Ik pakte mijn tas en sjokte de trap op. Op de gang gekomen waar mijn klas zich bevond botste ik tegen een stel nerd's op. Ik trok een wenkbrauw op. Wat deden ze op onze vleugel? Wantrouwend keek ik naar de deur van de meidenkamer, waar Mitsuko stond. "Hee Mitsuko." Glimlachte ik. "Sorry dat ik onlangs zo vervelend deed toen je naast me kwam slapen. Ik ben gewoon niet zo spontaan." Ik knikte naar haar toen ik de deur voor haar open hield. Ik schrok echter wel verrast op toen ik merkte dat Rowdy in de kamer stond. Ik hield mijn hand voor mijn ogen en onderdrukte een kreun. Waar ik ook was, die jongen was er. Ik kon niet aan hem ontkomen. Ik voelde als vanzelf mijn wangen al opgloeien. Wat was dit, dit sloeg nergens op. Er was een jongen in de buurt en ik begon al te blozen. Hij had me nota bene nog niet eens opgemerkt. Misschien was dat wel beter ook. Gelukkig stond mijn bed meteen achter de deur, zodat ik de groep niet hoefde te passeren. Ik smeet er mijn tas onder en vocht tegen de neiging de deken over mijn hoofd te trekken. Dat zou alleen maar belachelijk zijn. Dit was toch een meidenkamer? Waarom liepen er dan constant jongens? Was dat altijd zo in Amerika ofzo? Ik had moeite met mensen van het mannelijk geslacht, oké? Kom dan ook niet in mijn buurt!
Ondanks al mijn gedachten zei ik niets. Ik zuchtte diep en trok een boek uit mijn tas. Misschien kwam ik ooit nog eens over mijn angst voor mannen heen. Dit was toch ook niet leefbaar zo.